Ukraińskość odbija się nie tylko u Babijów, ale i w moim rodzinnym mieście. Choć przed II wojną światową Wrocław funkcjonował jako niemiecka miejscowość pod nazwą Breslau, to po wojnie większość mieszkańców miasta stanowili ludzie, którzy nie urodzili się tutaj, lecz przyjechali ze Lwowa, innych wschodnich miejscowości lub Mazowsza i Wielkopolski. 

 

Wrocław nie ma dla mnie tajemnic, świetnie znam jego historię i topografię.  Być może dlatego, że rodzice i ja nigdy nie podróżowaliśmy po mieście samochodami, a poruszaliśmy się komunikacją miejską i pieszo. Gdy byłam mała, zabierali mnie na spacery i opowiadali dzieje Wrocławia. Do tej pory, przechadzając się choćby po Ostrowie Tumskim, przypomina mi się legenda o Kluskowej Bramie. Opowiada o wdowcu, który tęsknił za kluskami robionymi przez zmarłą żonę. Jego wielki żal nie pozwalał zaznać kobiecie spokoju po śmierci. We śnie małżonka obiecała zostawić mężczyźnie garnek z kluskami jednocześnie prosząc, aby zawsze na dnie naczynia zostawiał jedną kluskę. Jego głód po przebudzeniu był tak silny, że zignorował przykazanie żony i chciał zjeść ostatnią z klusek. Ta jednak wzbiła się w powietrze, skamieniała tworząc później łuk bramy wjazdowej. Podobnych legend jest wiele, jak też sporo jest miejsc we Wrocławiu, o których mogę powiedzieć „moje". Punkty te niekoniecznie są zabytkami, ale mocno zakorzeniły się w mojej pamięci.  Jest Teatr Polski, do którego pierwszy raz zabrała mnie mama, dzięki któremu moją największą pasją do dziś pozostaje teatr.  Jako widz obejrzałam tam niemal setkę przedstawień, poznawałam tajniki sztuki aktorskiej oraz krytyki teatralnej. Są też Impart i przepięknie odnowiony Teatr Muzyczny Capitol, będące scenami Przeglądu Piosenki Aktorskiej, w którego gale wsłuchiwałam się i wpatrywałam od dziecka.  Nadodrze, mickiewiczowska „Trójka" i odbywający się tam słynny Ogólnopolski Przegląd Piosenki Licealisty WYBRYK pozwoliły mi poznać tajniki organizacji wielkich wydarzeń kulturalnych. I wreszcie Rynek i Dzielnica Czterech Świątyń, które otwierają na świat i uczą tolerancji wobec innych kultur. Wrocław jest bowiem „miejscem spotkań" wielu kultur, w którym od rana do wieczora można usłyszeć różne języki. Nie bez powodu został też Europejską Stolicą Kultury z hasłem „Przestrzenie dla piękna". Wrocław urzeka, nie ma w nim tłoku i pośpiechu, i mimo dużej liczby turystów wciąż można znaleźć w centrum miejsce na odpoczynek. Są też w mieście ślady historii: Panorama Racławicka, Ostrów Tumski, Ossolineum, czy zabytkowa Aula Leopoldina na Uniwersytecie Wrocławskim.