Przejdź do głównej treści
Wersja kontrastowa
Menu
"

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Pomiń baner

MOJE DZIEDZICTWO
eseje studentów
Instytutu Kultury UJ

ludzie,
których historie
warte są zapamiętania

miejsca,
czyli nasze
materialne dziedzictwo

przedmioty,
w których zaklęte
są historie

zwyczaje,
czyli przejawy
dziedzictwa niematerialnego

Nawigacja okruszkowa Nawigacja okruszkowa

Nawigacja Nawigacja

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Polub Instytut Kultury

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Miejsca, czyli nasze materialne dziedzictwo

miejsca

Miejskie szlaki

23.02.2022
Zauważyłam, że każde miasto ma swój rytm. Jest to jego nieunikniona, podstawowa spuścizna, której nie można ani udokumentować, ani przekazać pod opiekę jakiejś grupie osób, ani nawet objąć ochroną. Można to tylko obserwować i doświadczać. Być może to duch miasta. Jego niezbywalne dziedzictwo.
więcej o Miejskie szlaki
miejsca

Tu jest moje miejsce

23.02.2022
Moment odnalezienia tożsamości wiązał się ze studiami licencjackimi i wykładami o dziedzictwie kulturowym, na których z dumą wyrywałam się do opowiadania o Tarnowskich Górach – mieście z wyjątkowym dziedzictwem UNESCO, w którym żywe są tradycje, w którym mieszkańcy aktywnie działają na rzecz ich utrzymania.
więcej o Tu jest moje miejsce
miejsca

Działa i działka dziedzictwa

23.02.2022
W moim przypadku takie ciężkie do wytoczenia na pole rozważań działo stanowiło słowo dziedzictwo. Dziedzictwo niejednokrotnie tworzyło w mojej głowie silnie konotacje z mocarnością, wielkością ogólnie. Gdyby słowo miało być ubrane w barwy z całą pewnością byłoby naprzemiennie stalowe i purpurowe.
więcej o Działa i działka dziedzictwa
miejsca

Weronika z Zielonego Jaru

22.02.2022
Ważne by czuć z własnym dziedzictwem swego rodzaju więź, połączenie, emocje. Za swoje dziedzictwo uważam, więc krakowską Nową Hutę (a w szczególności plac zabaw Zielony Jar).
więcej o Weronika z Zielonego Jaru
miejsca

„Tam, w moim kącie ziemi, kwitną teraz kwiaty…*” – kultura podhalańska moim dziedzictwem

01.02.2021
Chociaż członkowie mojej rodziny wywodzą się z różnych regionów Południowej Polski, to jednak właśnie region Podhala i jego kultura były najbardziej obecne w moim życiu i nadal mi towarzyszą, pomimo zmiany miejsca zamieszkania.
więcej o „Tam, w moim kącie ziemi, kwitną teraz kwiaty…*” – kultura podhalańska moim dziedzictwem
miejsca

Zabytkowy dwór w Słopnicach

01.02.2021
Mieszkam w Słopnicach, jest to wieś położona w malowniczym Beskidzie Wyspowym. Słopnice są piękną miejscowością, którą otaczają góry - od zachodu Mogielica i Łopień, a od południa grzbiet Cichonia i Zapowiednicy. Jednym z najważniejszych i najstarszych zabytków Słopnic jest dwór wybudowany w I połowie XIX wieku w stylu klasycystycznym.
więcej o Zabytkowy dwór w Słopnicach
miejsca

Moje dziedzictwo: Dziedzictwo przekazywane z pokolenia na pokolenie

24.03.2018
Na początku stawiamy pytanie – czym jest dziedzictwo? Znacznie później, choć wcale nie tak daleko dochodzimy do wniosku, że dziedzictwo to zbudowane wewnątrz nas wartości: rodzina, pochodzenie, kraj, historia, wspomnienia, marzenia i przywiązanie. A czy dziedzictwem mógłby być zbiór wszelkich związanych z nami i naszymi przodkami opowieści, ich życiorysów oraz dokonań?
więcej o Moje dziedzictwo: Dziedzictwo przekazywane z pokolenia na pokolenie
miejsca

Moje cztery ściany

27.03.2017
Dla mnie samej to właśnie zwykłe, codzienne, niby nic nieznaczące sytuacje budują obraz ukochanego domu. Domu, który jest dla mnie dziedzictwem miłości, wzajemnego szacunku, dobroci i wszystkich wartości wpajanych mi przez rodziców. To miejsce, które trzyma w sobie ślad wszystkich żyjących tu osób. Jest albumem wspomnień rodzinnych.
więcej o Moje cztery ściany
miejsca

„Dziewczynki ze Śląska nie mają serduszek, tylko węgielki”

23.03.2017
Tym samym moje dziedzictwo to szeroko rozumiany, acz potraktowany wybiórczo Śląsk. Pochodzę stamtąd, w rozmowach ze znajomymi zawsze podkreślam, że jestem ze Śląska, czuję się związana z tym regionem i nierzadko śmieję się, że „dziewczynki ze Śląska nie mają serduszek, tylko węgielki” – nie mam jednak wątpliwości, że prawdziwy Hanys oburzyłby się, słysząc moje słowa. Nie mieszkam w familoku, nie wyrzucam śmieci do hasioka, w zimie nie zakładam wełnianych fusekli…
więcej o „Dziewczynki ze Śląska nie mają serduszek, tylko węgielki”
miejsca

Moja własna perła

21.03.2017
Z dala od mojego miasta i regionu byłam wreszcie w stanie docenić, co tak naprawdę dla mnie znaczą. Wreszcie byłam zdolna poczuć tą więź, która łączy mnie z moim fizycznym dziedzictwem i jestem wdzięczna za tą możliwość, bo dzięki temu byłam w stanie lepiej poznać samą siebie. O ile jeszcze parę lat temu wstyd mi było przyznać się skąd jestem, tak teraz z dumą opowiadam każdemu o swoim mieście i okolicy.
więcej o Moja własna perła